Stereotypical Him is Love

మూసపోసిన ప్రేమే వాడు.

తాను నాకు ఎనిమిదేళ్ల వయస్సు నుండి పరిచయం.

ఆనాడు ఏ కోణాన మలిని అంటకుండా ఉన్నాడు.

వయసుతో పాటే పలు మార్పులు, పలుసార్లు పల్చబడటాలు.

ఒకానొక చూడలేని సమయాన అత్యంత సత్యంగా కనపడ్డాడు.

తీవ్రత గుర్తించలేదని అలిగి పోయినట్టే దూరం పోయాడు.

ఆ రోజు నుండి వెతుకులాట మొదలు.

వాడో రవ్వంత కనపడి ఓ జీవితాన్ని ఊహ చేశాడు.

ఓనాడు రవ్వంతకు కొసరి నల్లపూసయ్యాడు.

ఓ యుగపు పాకులాటని ఉత్తిత్తి మాటలని తేల్చిపోయాడు. 

మొహం చిరాకు చిమ్మినా వాడినెవరు కాదనలేరు.

ఏ పనీ చెయ్యనంత సులువుగా ప్రాణం వాడిని తిరిగి కోరుకుంటోంది.

కంచెలు తెంపుకుని, పెచ్చులు అదుముకొని మళ్ళీ ఎదురుచూపే. 

ఓ సన్నని రాగి తీగ లాగా ఎన్నాళ్లకో మెరుస్తాడు. 

ఆశ పుట్టినట్టు బుద్ధి పుట్టదెప్పుడు.

రవ్వల తీగల ఖాళీనీ ఓ నలుసయ్యి ఉండీ లేనట్టు పూడుస్తాడు.

నలుసునైనా అంటిపెట్టుకోకుంటే అంతా వృథా అనే ఆలోచనవగలడు.

ఉందంతా  నాదేలే అనుకునే సమయానికి సరిగ్గా ఓ సృష్టంత చీకటొచ్చి వాడిని లాక్కుపోతోంది.

ఇక చాలని ఓ మాట లోన పుట్టగానే తెలుస్తోందిది

ఇది నాతో పుట్టిన సమస్తం.

ఇది నాలో పుట్టిన సమస్తం.

వాడెప్పుడు పోయేవాడే, నేనుండిపోయే మొత్తాన్ని.

-కడలి.